Translate

lunes, 11 de noviembre de 2013

Los dos gatos

Dos gatos, descendientes
Del noble Rodilardo,
Dignos de tal origen
Por sus ilustres rasgos,
Por desgracia servían
A diferentes amos.
El uno se veía
Muy mantecoso y lardo,
Y el otro pobrecillo
Extenuado y flaco.
Ya un día el esqueleto
Le dijo así al hermano:
-¿En qué consiste, dime,
Que siempre estás holgando,
Y tu señor, no obstante,
Te da tan bello trato
Como tu piel nos dice;
Y a mí, que trabajando
Estoy de noche y día,
Del sótano al tejado,
Tan mal me trata el mío
Cual dice mi espinazo?
-No hay cosa más sencilla,
Le respondió el bigardo:
Tú corres todo el día
Para cazar acaso
Un triste ratoncillo,
Y yo estoy entre tanto
Mil monadas haciendo
Alrededor del amo;
Y él con ración decente
Me paga los halagos;
Yo brinco hasta su mesa,
Yo en su sofá descanso,
Y así paso una vida
Como otro Papiniano;
Y ¿á qué costa? ya lo oyes;
De hacer dos arrumacos,
Y de esconder las uñas
Cuando le doy la mano.
Desengáñate, necio,
Que en el siglo en que estamos.
El que medrar quisiere,
Según autores varios,
No el arte de ser útil
Estudie como antaño,
Pues basta solamente
El que agradar sepamos.

Yo conozco doctores
Dos veces graduados
Que en la sutil materia
No saben otro tanto.

Libro 4 – Fabula XLI


1.089.5 Claris de florian, jean pierre - 032

No hay comentarios:

Publicar un comentario